Ten eerste oordeelt het hof dat de vijver geen gebrekkige opstal is in de zin van art. 6:174 BW en er ook geen sprake is van gevaarzetting. Het hof stelt weliswaar vast dat de vijver zeer gevaarlijk is voor zeer jonge kinderen, zoals de peuter in kwestie. De kans dat een onbegeleide peuter in de voortuin terecht zou komen en dus de vijver zou kunnen waarnemen, er vervolgens naar toeloopt en er in belandt is echter uiterst klein. Het hof volgt de deskundige daarom niet in zijn oordeel dat de kans dat een onbegeleide peuter in een vijver in een voortuin terechtkomt reëel is. Het hof oordeelt dat dit risico ook zo gering is dat op zich betrekkelijk eenvoudig te treffen risicobeperkende maatregelen, zoals het afsluiten van het pad naar de voordeur met een toegangshek, het aanbrengen van barrières om de vijver en/of van een veiligheidsnet in de vijver achterwege konden blijven. Niet iedere kans op schade verplicht namelijk tot het treffen van maatregelen.

Ten tweede is geen sprake van een rechtsinbreuk, omdat een nalaten niet als zodanig kan worden gekwalificeerd. Ten derde is ook geen sprake van een tekortkoming in de huurovereenkomst, omdat geen sprake is van een gebrek in het gehuurde. Dat zou alleen anders zijn indien de ouders bij het aangaan van de overeenkomst mochten verwachten dat de haag volledig kindveilig zou zijn. Hiervan is echter niet gebleken. Ten vierde hebben De Huismeesters niet in strijd gehandeld met een wettelijke plicht, althans dit hebben de ouders onvoldoende onderbouwd.

Het hof bekrachtigt het vonnis van de rechtbank. De verhuurder is dus niet aansprakelijk voor de schade van de peuter. Lees hier de gehele uitspraak.